Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε στο σχολείο μας στις 21 Μαρτίου 2018, κατά τη διάρκεια της πρωινής συγκέντρωσης, όταν έγινε αναφορά από τη Δ/ντρια, κα Περτσινίδου, για το πως καθιερώθηκε αυτή η ημέρα.
Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”».
Κτόπιν η κα Παπαδάκου απείγγειλε το ποιήμα του Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν’ ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ’ εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστος Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του “Υμνου !..
Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στις 21 Μαρτίου, την Κυριακή 18 Μαρτίου 2018, μαθητές και γονείς της Α’ Γυμνασίου, αλλά και καθηγητές, παρακολουθήσαμε την παράσταση «Νίκος Γκάτσος: με τον ήλιο γείτονα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλαίσιο της δράσης «Πάμε θέατρο;» και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στις 21 Μαρτίου.
Ήταν ένα κυριακάτικο πρωινό αφιερωμένο στη γνωριμία των παιδιών με το ποιητικό τραγούδι και τους στίχους του Γκάτσου, αλλά και στη μύησή τους στη στιχουργική, δηλαδή στην καλλιέργεια του λόγου, της φαντασίας και του συναισθήματος εντός των ορίων που επιβάλλουν ο γλωσσικός ρυθμός ή η μουσική φόρμα.
Συντελεστές: Ανδριάνα Μπάμπαλη τραγούδι, φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί – Αχιλλέας Γουάστωρ πιάνο, μουσικοί αυτοσχεδιασμοί – Αγαθή Δημητρούκα ιδέα, επιμέλεια, σχολιασμός τραγουδιών, στιχουργικό παιχνίδι.
Ο ποιητής Νίκος Γκάτσος, είχε μεγάλη συνεισφορά στο τραγούδι ως στιχουργός. Έφερε την ποίηση στον στίχο και κατάφερε να δώσει, κυρίως μέσω της συνεργασίας του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού. Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Χριστόδουλο Χάλαρη, καθώς και με νεώτερους συνθέτες. Στη δράση συμμετείχε η Δ/ντρια του σχολείου, κα Περτσινίδου και οι καθηγήτριες, κα Κάσση, η οποία είχε και την ευθύνη της διοργάνωσης, κα Μηνά, κα Ζαφειριάδου, κα Ζερεφού, κα Γεωργοπούλου, και κα Κυριακοπούλου.
Η δράση αυτή στοχεύει στην καλλιέργεια των αισθητικών κριτηρίων ως μέσο ψυχικής αγωγής και καλλιέργειας του πνεύματος και στη σύνδεση του σχολείου με την ευρύτερη σχολική κοινότητα αλλά και κοινωνία.
Συντελεστές: Ανδριάνα Μπάμπαλη τραγούδι, φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί – Αχιλλέας Γουάστωρ πιάνο, μουσικοί αυτοσχεδιασμοί – Αγαθή Δημητρούκα ιδέα, επιμέλεια, σχολιασμός τραγουδιών, στιχουργικό παιχνίδι.
